Wiecie co jest najlepsze w byciu aktywistą? Nie działania w ważnej sprawie, poznawanie niesamowitych ludzi czy organizowanie dużych akcji. To wszystko pierdoły. Tak naprawdę najlepsze jest to, że w Twoim domu może walić zielskiem i absolutnie NIKOGO z odwiedzających to nie dziwi. Jedna nie zawsze tak było.

Większośc z nas miało bardzo podobne początki z konopiami. Nie towarzyszyło nam poczucie świadomości, ale uczucie strachu i chowanie się w celu uniknięcia przypału. Organizowaliśmy zrzutki na 0,5 g w 3-4 osoby i cały tydzień żyliśmy weekendowym jaraniem z kumplami. Świat był inny, postrzeganie społeczne skrajnie się różniło a i otoczenie prawne nas nie rozpieszczało. My też byliśmy inni. Nie przyznawaliśmy się do tego, że jaramy. No chyba, że chcieliśmy zaimponować młodszym kolegom albo zyskać uznanie nieco starszych. Takie informacje nie wychodziły jednak poza zaufane grono. Inni mogli się domyślać, słyszeć plotki. Ale nie WIEDZIEĆ. Wejście w świat aktywizmu staje się swego rodzaju konopnym coming out’em. Nakładką na profilowe zdjęcie z napisem: Tak, jaram.

Coming out to pojęcie, które weszło do powszechnego języka głównie za pomocą środowiska LGBT. Oznacza ono publiczne przyznania się do swojej homoseksualnej orientacji. Określenie to można stosować jednak do ujawniania każdego zachowania czy poglądu, które w społeczeństwie są w mniejszości. Bo chociaż ok. 2mln Polaków przyznaje się do regularnego stosowania konopi, to nadal stanowimy mniejszość.

joint

Oczywiście taki „konopny coming out” to zawsze dłuższy proces. Zaczynamy od poszerzania grona wtajemniczonych. Najpierw przyjaciele, znajomi, osoby z którymi albo przy których palisz. Jeśli czujesz się swobodnie to mówisz o tym coraz bardziej otwarcie, edukujesz. Jednak dalej masz mniejszy lub większy wpływ na to kogo wtajemniczasz. Kiedy jednak zaczynasz publicznie działać to tracisz nad tym kontrolę. Gdy Twój szef widzi przypinkę z liściem to wie, że to nie jest tylko ozdobnik, a rodzaj deklaracji. Kiedy Twoja rodzina widzi artykuły podpisane Twoim nazwiskiem spodziewa się, że nie opisujesz doświadczeń kolegów. Dla mnie takim momentem było rozpoczęcie współpracy z Otwieramy Oczy.  Z tyłu głowy pojawiły się pytania: co powiedzą rodzice? Koledzy w pracy? Przyszli teściowie? Szefostwo? Chociaż umówmy się, większość z nich albo wiedziała, albo się domyślała i wcale nie byli tym szczególnie zdziwieni. Kiedy palisz jointa na mieście wybierasz miejsca, gdzie masz zabezpieczone plecy i nie zostaniesz zaskoczony klepnięciem w plecy przez policjanta. To rodzaj instynktu samozachowawczego. Publiczne przyznanie się do palenia marihuany burzy Twoją kryjówkę, stawia Cię na placu. Od tego momentu nie możesz powiedzieć, że to żart, pomówienia, plotki. Nikt też nie uwierzy, że rośliny w namiocie na poddaszu to pomidory we wczesnym stadium rozwoju. Na tym placu jednak nie będziesz sam.

Wiem, że nie tylko ja miałem podobne wątpliwości. Jest to pewne wyjście ze strefy komfortu, liczenie się z ocenami tych, o których ocenę nie prosimy. Często boimy się reakcji innych, bo tak nas wychowywano. W dużej części z nas zaszczepiono postawę: siedź w kącie a znajdą Cię. Nie wychylaj się. Uczono nas, że konopie to zło w czystej postaci, że potem tylko heroina i prostytuowanie się. Nie wiedziałem, co będzie miało większą siłę: opinia o mnie, czy narkofobia. 

Kiedy palisz jointa na mieście wybierasz miejsca, gdzie masz zabezpieczone plecy i nie zostaniesz zaskoczony klepnięciem w plecy przez policjanta. To rodzaj instynktu samozachowawczego. Publiczne przyznanie się do palenia marihuany burzy Twoją kryjówkę, stawia Cię na placu.

Jak to w ogóle brzmi. Konopny coming out? Mnie nikt nie przekopie w ciemnej bramie, gdy zobaczy mnie z jointem. Nikt nie będzie obrażał mnie na Instagramie, gdy wrzucę zdjęcie z Marszu Wyzwolenia Konopi. Owszem, prawo nadal mnie dyskryminuje, ale kiedyś paliliśmy po piwnicach a teraz organizujemy publiczne palenie jointów w Warszawie.  Nadal za to możemy trafić za kratę, ale ponad 60% Polaków uważa, że tak być nie powinno. Wiele osób nawet nie zdaje sobie do końca sprawy z restrykcyjności obecnego prawa. Podczas Kanaba Fest 2021 na naszym stoisku prowadziliśmy quiz. Jedno z pytań dotyczyło ilości marihuany, jaką w Polsce można przy sobie legalnie posiadać. Bardzo często widzieliśmy zdziwienie, że nawet najmniejsze ilości konopi mogą skutkować zarzutami pozbawienia wolności.

Owszem, wiem, że wielu z Was ma podobne rozterki. Bo czy jarający nauczyciel to dobry pedagog? Bo czy wybiorą mnie na kolejną kadencję? Bo czy nie stracę kontraktu reklamowego? Każdy ma swoje powody, wszystkie z nich rozumiemy.  Walczymy też w imieniu tych, którzy nie chcą się upubliczniać. W imieniu tych, którzy do korzystania z konopi przyznają się tylko w prywatnych rozmowach, w tajemnicy.  Pamiętajmy, że zwykle ukrywamy rzeczy wstydliwe  lub złe. Korzystanie z cannabis nie spełnia żadnego z tych kryteriów.  Im bardziej to ukrywamy, tym bardziej pielęgnujemy narkofobię i poparcie dla prohibicji. Im więcej o tym mówimy, im bardziej pokazujemy konopną społeczność – tym normalniej jesteśmy postrzegani. A poza tym, naprawdę fajnie jak w Twoim domu czuć zielsko. Kolega mi mówił.

Geek, miłośnik muzyki, pająków i konopi. Cierpiący na wieczny brak czasu i miejsca na nowe książki

Wiktor Brzeziński

SeedWeed_popup